Zijn bloedverwanten claimen hem om zijn ‘talenknobbel’ en ‘creatief associatief denkvermogen’, maar anderhalf docent helpt hem doen inzien dat hij zich juist door zijn door wie dan ook vergeven talenten kan ontworstelen aan zijn arbeideristische komaf. Eenmaal taalwetenschapper klampt hij zich vast aan zijn engagement om betekenisvol verschil te maken voor ‘ons soort mensen’. Juist zij kastijden hem, zelfverklaard atheïst (maar het mocht ook agnost wezen) met het zelfbeeld als ‘vreemde vogel in de bijt’, iemand waar een piemel in moet, tot gevolg. Hij voelt zich een losgeslagen Einzelgänger, een  getormenteerde Walter Weltschmerz, ontworteld laverend tussen twee werelden. Te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet. En te is…

Totdat hij ‘ons soort mensen 2.0’ ontmoet bij wie hij een onbaatzuchtige zielsverwantschap ervaart die ontwapenend wederkerig voelt. Zijn eigen pad volgend, laat hij naast zijn analytische ratio meer gevoel toe en bestaat toeval allengs minder. Onbewust raakt, zet, spoort een hypersensitieve zielsverwant hem aan tot zijn dream come true: het auteurschap. In zijn debuut kruipt hij uit keurslijf en schulp, rekent af met bloedverwanten, machtsgeile loonslaafdrijvers en slippendragende collaborateurs van Politbro ICU tot Politbra BITCH. Uitgerekend hun aflaat, cynisme ten top, is zijn financiële back-up tijdens zijn onbezoldigd schrijfproces waarin hij ze tot op het bot fileert en afserveert. Wier brood hij at, dier woord hij nimmer sprak.

Terwijl de schrijver in onbezonnen jeugdigheid rijmelarijen en protestsongs produceert, boeken consumeert in zijn hemelse zolderdomein en aan de toog hangt van een ouwe lullenkroeg waar tearjerker He’ll Have To Go uit een amechtige jukebox knerpt, tongen, vingeren en beffen zijn pubervriendjes zich door discochicks heen en bekken en zeiken ze frietbakkers en afhaalchinezen af. Onder intramuraal toezicht van zijn doornkroon gelauwerde initiaalgenoot, met velpon ‘genageld’ aan een crucifix, en tranend zigeunertje lalt ‘ons soort mensen 1.0’ mee met Conny Vandenbosch, Jantje Bauer of Fransje Koopmans. Ork-ork-ork, duivensoep lepel je met een vork, vacuüm getrokken plastic zweetkaas of gratige riviervis met grondsmaak maak je soldaat, CHV-pils klok je weg, lurkend uit flesjes, geopend aan deurslot of tafelrand, opener en glas overbodig. ‘Ons soort mensen 2.0’ daarentegen eet met mes en vork, nipt aan drankjes, valt voor blije singer-songwriters, diepzinnige auteurs en vaag-abstraherende kunstenaars. 1.0 of 2.0: uiteindelijk hebben ze (we) in Dikke. Pret. Bonanza. evenveel (on)gelijk.

Dikke. Pret. Bonanza. ontbeert een spannend plot waarin cliffhangers een breed lezerspubliek verleiden tot het zich van hoofdstuk naar hoofdstuk laten meezuigen naar een sensationele ontknoping. In plaats van deze conventie ontrolt zich een –ja, verzon ie ’t maar- semi-autobiografische sleutelroman. Die omvat tien hoofdstukken, als een Romeinse Top X après la lettre, countdown aflopend, van X naar I, gelardeerd met songteksten die de schrijver zoal uitkomen en goeddeels raken. Toegekende kwaliteit die veel zegt over hem, niks over de songs. Intrigerend integreert en verweeft hij ze in en met zijn persoonlijke levenswandel. Als toetje een appendiks met titeltrax van honderden songs, gerangschikt op naam van uitvoerende artiesten, alfabetisch, van Z tot A, maar dat is logisch, aldus jc. ‘All time favorites’ voor de auteur, voor de lezer al dan niet ‘guilty pleasures’ om bij weg te zwijmelen, hoewel hij die kwalificatie –de schaamte voorbij- devalueert tot loos en hol. Verwerkte songteksten linken naar YouTube. Daarmee levert Dikke. Pret. Bonanza. lees-, luister- én kijkpret.

ISBN: 978-94-6338-750-7.

NUR: 300.

Aantal pagina’s: 530.

Paperback.

Winkelprijs 27,95 euro.

Uitgeverij Aspekt

Te koop (of te bestellen) in boekhandels in Nederland en België.

Zolang voorraad strekt, verkoopt auteur persoonlijk gesigneerde exemplaren tegen winkelprijs + verzendkosten. Mail hiervoor naar joscreusen@home.nl